"Luister eens David. Ik weet dat gastvrijheid voor ons heel belangrijk is. Maar vannacht wil ík in óns eigen bed liggen. Goede slaap is ook belangrijk." David knikt. Ze kunnen niet nog eens hun eigen bed afstaan, aan toch nog een extra gast. "Je hebt gelijk lieverd, vannacht slapen wij in ons eigen bed."
Dan wordt er geklopt, hij kijkt naar zijn vrouw. Zij schudt vastberaden het hoofd. David doet open en zegt: "Nee, we zitten vol!" Daarna pas ziet hij de vrouw staan, hoogzwanger, met haar man. Hij kijkt, over zijn schouder, naar zijn vrouw. Hij stapt iets opzij, zodat zij het ook kan zien. Hij ziet de twijfel in haar ogen, maar langzaam schudt ze haar hoofd. "Nee, we zitten echt vol. Het spijt me." Teleurgesteld lopen de man en de vrouw verder. David kijkt ze na in de deuropening. Hij ziet hoe ook de buren nee verkopen. Hij hoort de man zeggen: "Kijk, daar verderop, de synagoge. Tussen de pilaren, daar vinden we wel wat beschutting. Ik haal onze ezelin. Zij kan als een warm kussen voor je dienen."
Ondertussen is Davids vrouw naast hem komen staan. Ze kijken elkaar nog eens aan. "Moeten we niet toch maar, ons bed...?" Hij ziet dat ze het liefst "ja" zou roepen. Tegelijkertijd ziet hij haar vermoeidheid. "Nee sorry," zucht ze. Dan loopt ze weg. David ziet de man terugkomen, met het ezeltje. Dan krijgt hij een ingeving: "Meneer!" De man stopt en kijkt vragend om. "We zitten wel vol, maar we hebben een stalletje. Onze os slaapt er. Het is een vriendelijk dier. Dan hebben jullie vannacht tenminste een dak boven je hoofd." De man knikt. "Het is beter dan op straat." Hij gaat z'n vrouw halen. Ze lopen met David mee naar het stalletje. De vrouw zakt neer op een hoop stro en het ezeltje gaat bij haar liggen. David knikt ze vriendelijk toe en loopt dan terug naar zijn herberg.
Die avond kruipt David naast zijn vrouw, in zijn warme en zachte bed. Dan voelt hij zich ineens schuldig. Hij ligt daar zo lekker, die arme man en vrouw...
"Wat ga je doen, liefste?" vraagt zijn vrouw, als ze voelt dat hij weer opstaat. "Ik ga dat koppeltje toch nog wat dekens brengen, ik heb met ze te doen."
Opzoeken in de Bijbel: Lucas 2:4-5
(lengte verhaal: 382 woorden)
Suggestie voor een verwerking:
Voorbereiding: De verhalen van Betlehem tot en met de herders lenen zich heel goed om uit te spelen. Dit kan in de kerkzaal, maar het kan ook prima met een paar kinderen in de nevendienst.
Opdracht: Speel het verhaal uit. Wat er nodig is om dit stukje verhaal uit te spelen kun je teruglezen in de download.
Doel: Visualisatie van het verhaal
Extra aanwijzingen: downloadlink