Het beloofde land

"Moos! Binnenkomen, het is bedtijd!" Langzaam komt Moos aansloffen, hij heeft helemaal geen zin. Alle kinderen zijn nog buiten en nu moet hij als eerste naar binnen, zoals altijd.
"Kom maar snel, even wassen en dan lekker slapen, lieve jongen." "Maham, hou nou op, je doet of ik een klein kind ben. Ik ben al bijna zeven hoor!" Mama knikt, dat is waar. Bijna zeven jaar wonen ze hier al...
"Waar denk je aan, mama? Je kijkt zo dromerig." Mama schrikt op uit haar herinnering. "Nou even snel wassen, dan zal ik het vertellen."

"Bijna zeven jaar geleden stonden we met onze tenten aan de overkant van de Jordaan. We hadden jaren en jaren door de woestijn getrokken. Toen waren we er bijna. We konden het beloofde land zien liggen, maar we konden er niet zomaar heen. Ik was hoogzwanger. Ik hoopte vurig dat jij nog even in mijn buik wilde blijven, tot we in het beloofde land woonden..."
"...En dat deed ik, hè mama?"
"Ja gelukkig wel, want het duurde nog best lang allemaal.
Er werden twaalf mannen op onderzoek uit gestuurd. Ze kwamen terug met een druiventros, zo groot dat er twee mannen nodig waren om hem te tillen. Zo wisten we dat het vruchtbaar land was, daar aan de overkant. Maar er was ook een grote stad met enorme muren eromheen, dat was Jericho. Papa en Benjamin gingen kijken hoe het daar was. Dat ging nog bijna mis, toen..."
"...Ja, maar dankzij tante Rachab leven we nog!"
"Ja, dat heb je goed onthouden. Je weet ook nog wel dat ze eigenlijk niet echt een tante van je is, toch?"
"Ja natuurlijk, maar ze mag nu bij onze familie horen en bij ons volk. En daarom zeggen we tante."
"Juist, zo zit het. Maar goed, die stad was dus enorm sterk. Jozua legde aan ons uit dat we met de hulp van God zouden winnen. Zes dagen lang trokken ze in een lange stoet om Jericho heen, ik mocht bij de tent blijven omdat ik elk moment kon bevallen. Op de zevende dag liepen ze wel zeven keer om Jericho heen en toen stortten al die muren in, met een donderend geraas!"
"En alleen tante Rachab en haar familie zijn toen blijven leven, toch mama?"
"Dat klopt Moos. Nou slaap lekker lieve jongen, morgen is er weer een nieuwe dag."


Opzoeken in de Bijbel: Numeri 13:17-24 en Jozua 2:1-14 en Jozua 6:1-27
(lengte verhaal: 392 woorden)

Suggestie voor een verwerking:
Opdracht: Vertelstenen -> monumenten, om te gedenken. Bordspel rond het verhaal van de muren van Jericho, dit spel moet ik nog verder uitwerken zodat het makkelijk te spelen is.
Meer info: En in de website van KoBuS kun je een spelletje bij het verhaal van Jericho vinden.